Αστούριας, Μιγκέλ Άνχελ

(Miguel Αngel Αsturias, Πόλη της Γουατεμάλας 1899 – Μαδρίτη 1974). Γουατεμαλανός συγγραφέας. Μυθιστοριογράφος με γόνιμη φαντασία, που από ένστικτο στράφηκε περισσότερο προς τη μυθολογική αφήγηση παρά προς τις ρεαλιστικές λύσεις, ο Α. θεωρείται από τους επιφανέστερους εκπροσώπους της λατινοαμερικανικής λογοτεχνίας. Πρωτοεμφανίστηκε με τους Θρύλους της Γουατεμάλας (1930) που σημείωσαν μεγάλη επιτυχία στη Γαλλία. Η φήμη του όμως μεγάλωσε και καθιερώθηκε οριστικά με τα δύο επόμενα βιβλία του: Ο Κύριος Πρόεδρος (1946), σκοτεινή στην έκφραση και χειμαρρώδης σάτιρα μιας νοτιοαμερικανικής δικτατορίας, και Άνθρωποι του καλαμποκιού (1949). Η ανάγκη να καταγγείλει την ξένη εκμετάλλευση στη χώρα του ώθησε τον Α. να δοκιμάσει το κοινωνικό μυθιστόρημα με την τριλογία Δυνατός άνεμος (1950), Ο πράσινος πάπας (1954) και Τα μάτια των θαμμένων (1960). Μια επιστροφή στην ατμόσφαιρα του μύθου και της μαγείας των πρώτων του έργων σημειώνεται στα δύο νεότερα μυθιστορήματά του: Η λακκούβα του ζητιάνου (1961) και Η μιγάδα του Τάδε (1963). Έγραψε επίσης ποιήματα με βαθύτατο λυρισμό που μεταφράστηκαν, όπως και τα μυθιστορήματά του, σε πολλές γλώσσες. To 1967 πήρε το βραβείο Νόμπελ λογοτεχνίας. Έργα του μεταφράστηκαν και στα ελληνικά. Το εξώφυλλο της πρώτης έκδοσης του έργου «Οι άνθρωποι του καλαμποκιού» («Hombres de maiz», 1949), που υπήρξε ένα από τα βιβλία που καθιέρωσαν τη φήμη του Μιγκέλ Άνχελ Αστούριας. Ο αστράγαλος είναι ένα γένος ελλοβοκάρπων που περιλαμβάνει περισσότερα από 1.500 είδη, διαδεδομένα κυρίως στην Ασία (φωτ. Tomsich). "Γυναίκες παίζουν αστραγάλους", τοιχογραφία της Πομπηίας.